Gaat het klassieke plaatje van grazende koeien, slootjes en gras verdwijnen in Nederland. In de veenweidegebieden lijkt het daarop. De snelle bodemdaling veroorzaakt door het inklinken van het veen, zorgt ervoor dat er al 100 jaar water wordt afgevoerd om droge voeten te houden en de weilanden beloopbaar voor de mensen en koeien. Het afvoeren van water droogt het veen uit waardoor het proces versneld. Hierbij komen door oxidatie ook grote hoeveelheden CO2 vrij.
Om het water wel bij de huizen te houden, of in ieder geval bij de houten palen eronder, zijn er hoogwater sloten aangelegd. Deze sloten houden het waterpeil hoog rondom de woningen, omdat het naastliggende weiland inmiddels al 1 tot 1,5 meter lager ligt wordt deze situatie steeds moeilijker te handhaven, het water loopt nu eenmaal vanzelf naar het laagst gelegen punt.
Uit funderingsonderzoek door het Waterschap en het KCAF is gebleken dat bij driekwart van de woningen, door de verlaagde grondwaterstand, funderingsproblemen zijn of gaan komen. Voor de eigenaren een behoorlijke ( €60.000,- tot €120.000,-) kostenpost, die geheel voor eigen rekening komt. Er is tientallen jaren grotendeels met agrarische belangen rekening gehouden bij het maken van een peilbesluit, de laatste tijd wordt er ook gedacht aan de belangen van de huiseigenaren.
De uiteindelijk vraag is natuurlijk of we op een dergelijke manier kunnen doorgaan, er moet nagedacht worden over het gebruikt van de grond. Het evenwicht bewaren tussen wonen en agrarisch gebruik is lang gelukt maar blijkt nu niet meer te werken. Wat o.a. zichtbaar wordt in de funderingsschade. Hogere grondwaterstanden zullen bij de voortgaande bodemdaling onvermijdelijk worden, en dit zal moeten leiden tot nadenken over andere manieren om de grond te gebruiken.